VOETBALLEND NEDERLAND ONTWAAKT !
Voetbalminnend Nederland is in het diepste mineur. De nationale trots is van het wereldpodium verjaagd. Alles wat verstand van voetballen heeft of denkt te hebben, teistert het brein op zoek naar de diepere oorzaak van de afgang van wat we qua voetballend vermogen op de internationale velden kunnen brengen. Coaches van naam hebben hun carrière zien afbranden in een poging tot kleurbehoud van Oranje. Na het nodige gemodder in een poule, viel het doek. De smaakmakers van het product voetbal zijn veroordeeld tot een plek op de tribune. Volgend jaar geen oranje straten en buurtgesponsorde bierfeesten. Moeder de vrouw kan onbekommerd over de afstandbediening regeren. Koning Voetbal heeft volgend jaar in Nederland een plaatsje naast zijn troon. Het land dat ooit de naam had dat zij de uitvindster was van het moderne voetbal, is nu op zoek naar het antwoord op de vraag: “Wat ging er mis ?”
Eigenlijk hebben we het allemaal wel gezien. Hebben we ons al niet lang zitten ergeren aan die eindeloze series “terugspeelballen” met Daley Blind als de perfecte regisseur. Hoe velen zullen er uit pure verveling zijn gaan zappen en zich ten einde raad tevreden hebben gesteld met zo’n geestdodende soap met op teletekst de uiteindelijke uitslag.
Het ging om balbezit. Als je de bal had, kon je er mee voetballen. Uiteindelijk verloor men daarbij het oerprincipe van het wedstrijdmodel uit het oog …scoren in het doel van de tegenstander, maar dat lag aan de andere kant dan waar wij het favoriete balbezit hadden. Ons aanvallend vermogen liep vast in het bastion dat de verdedigers van de tegenpartij inmiddels hadden opgebouwd. We waren net zo verrassend als de baard van Sinterklaas die elk jaar wit is. Als de capriolen over de grond niet lukten, gingen alle ballen tegen het einde van de wedstrijd hoog in de lucht voor de pot. Ideaal voor menige lange, goed koppende verdediger. Het resultaat van deze tactiek kennen we.
Ergo, de tijd die verspild wordt om op balbezit te spelen op de eigen helft, kom je tekort om te kunnen aanvallen op de helft van de tegenstander.
Derhalve wordt het tijd dat voetballend Nederland ontwaakt !
EEN CRIMINELE ORGANISATIE
In het grijze verleden heb ik me ooit in een Sinterklaasgedicht in het toenmalige RAVA-NIEUWS kritisch uitgelaten over het beleid bij de KNVB. Ik werd in Zeist op het matje geroepen door een comité onder voorzitterschap van Nico den Doelder waar ik de uitdrukkelijke opdracht kreeg me daar in den vervolge van te onthouden. Wie mij kent, weet dat deze poging mislukt is.
Hoe simpel steekt de toenmalige poging tot dictatuur af tegen het beleid dat in de voetbaltop al jaren werd gevoerd. Met een glimlach, die eigenlijk een gemene grijns was, is de wereld op een ordinaire criminele manier belazerd. Alles wat op voetbalgebied een prijs had, werd verkocht waarbij een groot deel van de opbrengst naar duistere bankrekeningen verdween.
Geleidelijk wordt de top van de FIFA geëlimineerd en vervolgd. Men wil de organisatie veranderen en meer en betere controle uit gaan voeren. Maar het is de structuur die de grootste belemmering zal vormen. Als in beslissende vergaderingen een stapel rotsen in de Stille Oceaan net zo veel te vertellen heeft als de voetbalgiganten in Europa, zal het moeilijk worden om echt ingrijpende maatregelen te nemen. Bovendien zijn er nog te veel landen waar fraude tot de nationale folklore behoort.
Inmiddels is gebleken dat ook Nederland ooit dacht dat ze zich met een paar eurootjes in het zwendelcircuit kon meten. Het hypocriete Holland staat nu ook in zijn hemd en in het rijtje van de FIFA-zwendelaars.
BLESSURETIJD
Het moet de aandachtige toeschouwer inmiddels zijn opgevallen. Minstens één keer per weekend wordt een wedstrijd in de eredivisie in de blessuretijd beslist. Mannen met een gespecialiseerde, psychische en/of paranormale opleiding breken zich het brein om daar een verklaring voor te vinden.
Sommigen willen die blessuretijd in de rust laten verspelen zodat de spanning eraf is. De blessuretijd wordt dan van te voren bepaald aan de hand van de fysieke conditie van de spelers te meten voor de aanvang van de wedstrijd. Anderen willen aan het einde van de wedstrijd een korte pauze inlassen om een overdosis aan spanning te elimineren. Ook is er een groep die het systeem van de blessuretijd af wil schaffen omdat het tot het beroepsrisico behoort.
En wat ik er van vind ? Je moet het enige dat soms nog interessant is aan een wedstrijd zeker niet afschaffen.
ADO
Als gewone Hagenaar en niet direct een trouwe fan van ADO Den Haag, voel ik me toch geraakt door de waarschijnlijk beroerde afloop van het Chinese Avontuur. Als je denkt – na jaren van financiële ellende – de zaak op de rails te hebben en je dreigt nu de boot in te gaan omdat ene meneer Wang, die met veel vuurwerk kwam binnen gevlogen, zijn afspraken niet nakomt, mag je in brede zin op begrip rekenen. Slachtoffer van een blijkbaar misplaatst vertrouwen in een ‘Wangkel’ contract. Je kunt hier niet spreken van een verkeerd beleid als je binnen de kaders van de afspraken je exploitatie denkt geregeld te hebben. Weer leidt de financiële afwikkeling tot onrust en onzekerheid ondanks de wederom nadrukkelijke toezegging dat het allemaal in orde komt en waarvoor zelfs Wang Jr naar de Lage Landen is komen vliegen. Dit zijn ontwikkelingen die niet bevorderlijk zijn voor de noodzakelijke rust op organisatorische en sportief gebied.
De grote vraag blijft “hoe houdt je de portemonnee van meneer Wang open?” Je kunt moeilijk een deurwaarder naar de andere kant van de wereld sturen en welke rechtsmiddelen kun je genereren om je vordering veilig te stellen.
Je zou wel eens achter die Oosterse glimlach willen kijken wat deze man bewogen heeft om de FC te kopen en waarom hij zo moeilijk doet en zich onvindbaar houdt. Wellicht heeft hij zich verkeerd laten informeren over de potentie van de FC, die toch al jaren een degradatiekandidaat was. Als belegging heeft het geen waarde en de afstand tussen China en Den Haag is voor een hobby wel erg groot.
De oproep van Dick Advocaat aan het Haagse bedrijfsleven om de helpende hand te bieden, zal ook nu wel weer weinig respons krijgen; immers de liefde voor de FC is in het verleden ook meer met de mond dan met de portemonnee beleden.
De gemeente houdt ook angstvallig de hand op de knip gezien de aanvallen die zij inmiddels heeft moeten doorstaan als in het verleden op min of meer opvallende wijze steun werd verleend. Eén en ander zal echter Richard de Mos er niet van weerhouden om tegen beter weten in een pleidooi te houden voor een gulle gift.
Als ik de heer Wang overigens een tip mag geven: laat-ie dan voorlopig uit het stadion wegblijven, want de VIP-boxen en Midden-Noord liggen niet zo ver van elkaar af.
Dries Weber
© Haaglanden Voetbal
The post De column van Dries Weber appeared first on Haaglanden Voetbal.