HOE RED IK MIJN CLUPPIE?
Wie het oor te luisteren legt en de ogen open houdt, komt bij beschouwing van het amateurvoetbal in de Haagse regio al gauw tot de conclusie dat het niet goed gaat met veel verenigingen. Clubs “slanken” af tot een beperkt aantal seniorenteams en behoeven dan ook geen aanvulling te verwachten uit de (afwezige) jeugdafdeling. Kader vergrijst en spant zich krampachtig in om het geliefde bootje drijvende te houden in het besef dat de dankbaarheid daarvoor veelal ver te zoeken is. De beschikbaarheid van bestuursleden is beperkt en de houdbaarheid soms verrassend kort.
De vroeger zo geprezen clubliefde is uitgezakt tot een kortstondige latrelatie. Leden komen en leden gaan met het tempo van de wisselende seizoenen en vaak het irriterende spoor achterlatend van een oninbare contributieachterstand.
Clubs verdwijnen geruisloos of gaan op in een hoopvolle fusie die vaak maar een kort leven is beschoren, want zoals ik al zo vaak heb betoogd: “Als je twee lijken op elkaar bindt, worden ze geen van tweeën warm.”
Onder druk van de overheid om het opruimen van buurthuizen te compenseren, probeert men de status van “Clubhuis van de Toekomst” te verwerven. Maar daarin moet je de concurrentie aangaan met andere clubs of tehuizen. De spoeling wordt dan wel erg dun.
Sommige verenigingen denken dat de redding gelegen is in de switch van de zondag naar de zaterdag. Vaak is de consequentie een leeg complex op zondag of bijna lege clubgebouwen. Tevens heeft men te maken met verlies van leden omdat zij de ommezwaai niet accepteren.
Daarnaast is er een instroom van leden die vanuit hun cultuur geen affiniteit hebben met het begrip vereniging en in hun deelname aan het clubgebeuren niet verder komen dan het voetballen en verder aan geen enkele activiteit deelnemen. Ze bezoeken het clubgebouw niet en zijn in staat om met de voetbalkleren naar het complex te komen en zonder gebruik van een kleedkamer weer te verdwijnen. Op financieel gebied hebben we te maken met oninbare contributies, teruglopende sponsorbijdragen, inkrimping van subsidiemogelijkheden of afschaffing daarvan.
Allemaal trieste conclusies zonder een oplossing die leidt naar het in stand houden van het verenigingsbestand in de Haagse regio. En zolang er bij de KNVB nog geestelijk geremde figuren zitten, die op het idee komen om degradanten uit de vierde klasse door te sturen naar West 1 of Zuid 2, is er van die kant weinig hoop. Ik zie hier een taak voor de regionale vertegenwoordiger in de verenigingsraad om dit idee volledig te elimineren.
Genetisch bepaald, ben ik optimistisch van aard, maar geleidelijk gaat voor het Haagse voetbal steeds meer de vlag halfstok. Toch zie ik nog een mogelijke oplossing om deze omvangrijke problematiek aan te pakken. Een sturende werkgroep uit het amateurvoetbal met een zo ruim mogelijke spreiding in de achterban die zich gaat belasten met de inventarisatie van de vele problemen en een analyse daarvan. Gespecialiseerde sub-werkgroepen zouden zich bezig moeten houden met de bestudering van gelijksoortige problemen en pogen om tot voorstellen te komen in de oplossende sfeer. Het is tevens een mooie gelegenheid om ervaringen en succesvolle plannen uit te wisselen.
Bestuurders zouden zich eventjes minder druk moeten maken over de prestaties van de (ingehuurde) selecties en zich richten op een overlevingsstrategie en daarvoor eventueel kwaliteit die in de vereniging beschikbaar is, in te zetten. Het nemen van een initiatief in die richting zal moeilijk zijn omdat de KNVB allerlei structuren waarbij bestuurders elkander konden ontmoeten, heeft weggesaneerd. Daarom zou ik het bemoedigend vinden als verenigingen die bereid zijn dit initiatief te delen, door middel van een reactie of anderszins daarvan blijk willen geven.
WAAROM IK NIET NAAR HET KYOCERA STADION GA
Ik heb in mijn omgeving vaak wat kritiek moeten incasseren omdat ik als geboren en getogen Hagenees niet tot de groep van fervente ADO Den Haag-aanhangers behoor. Het zijn een aantal overwegingen waarvan het geen zin heeft die hier te etaleren. Cruciaal is nu de vraag waarom ik nooit in het stadion kom ondanks zeer goed bedoelde uitnodigingen. Recent werd ik weer in mijn stellingname bevestigd. Het meer dan voldoende bekritiseerde en veroordeelde spreekkoor tijdens de thuiswedstrijd tegen AJAX, was voldoende om mij weer voor lange tijd in mijn gelijk te bevestigen.
Ik moet er niet aan denken machteloos getuige te moeten zijn van het walgelijke optreden van een stel geestelijk gestoorden die het noodzakelijke bezoek aan de psychiater vervangen door een gefrustreerd optreden in het stadion. Ik benijd het bestuur niet dat bij een dergelijk exces maatregelen moet nemen. Mijns inziens is het staken van de wedstrijd de enige maatregel die op dat moment op zijn plaats is. De vraag wie daarin het initiatief moet nemen is voor mij duidelijk. De scheidsrechter heeft de leiding en moet het besluit nemen. Het kan mogelijk zijn dat de scheids de spreekkoren niet hoort omdat hij geconcentreerd met de wedstrijd bezig is, maar dan wordt het de taak van zijn collega’s langs de lijn of de vierde man om hem daarop te attenderen. Daarnaast hebben ook de coaches of bestuursleden van de betrokken clubs de plicht dit aan de vierde man te melden. De scheidsrechter kan dan de wedstrijd onderbreken en zich laten informeren. Op grond daarvan is het aan hem om het gebeuren tijdelijk of geheel te staken.
Daarnaast moet de KNVB een duidelijker protocol opstellen hoe verder te handelen. Dit moet niet alleen een straffend, maar ook een uitvoerbaar, preventief karakter hebben.
TWEEDE DIVISIE
Een paar jaar geleden speelden de directeuren betaald- en amateur voetbal handje-klap om een promotie-degradatieregeling tussen het amateur- en het betaald voetbal te realiseren. Hunkerend naar applaus boden ze de invoering van een “topklasse” aan. Inmiddels is gebleken dat een stukje prutswerk is afgeleverd waarbij er bij het amateurvoetbal een laagje opgebouwd is, maar geen promotie-degradatieregeling werd gerealiseerd. Beide heren hebben inmiddels het veld geruimd en de beoogde roem heeft hen niet ingehaald. Het probleem bleef liggen waar het lag totdat anderen zich geroepen voelden om zich daarin vast te bijten. Het resultaat is een Tweede Divisie die als een soort subtop tussen het betaald- en het amateurvoetbal moet hangen. Om de zaak legitiem te houden moet de Tweede Divisie bij het amateurvoetbal blijven. In die nieuwe laag boven het amateurvoetbal is er sprake van contractspelers en C.A.O.’s., maar dan wordt het begrip “amateur” aangetast en dat kan juridisch niet.
Ergo, wordt vervolgd.
SPAM IN MIJN MAILBOX
Geachte meneel Webel
Wij hebben gelezen uw column in Haaglanden Voetbal. U boos omdat wij niet betalen maal wij zijn belazeld. Wij klegen langlijst met ADO bovenaan. Wij dachten ADO goede club, wij ADO moeten kopen. Maal langlijst op zijn kop geplint. ADO geen AJAX of Feyenoold. Wij dus niet betalen maal ADO weel gauw velkopen.
Gloeten uit Peking.
HuiWang@onbetloubaal.ch
Dries Weber
© Haaglanden Voetbal
The post De column van Dries Weber appeared first on Haaglanden Voetbal.