HV-Toernooi finale: Scheveningen neemt na rust afstand van HBS en pakt Sir Winston Cup

Sportpark Nieuw Hanenburg, de thuishaven van Quick, vormde zaterdagmiddag het decor voor de finales van het Haaglanden Voetbal Toernooi in de diverse leeftijd-categorieën, de vrouwen en het G-voetbal. Zaterdag Topklasser Scheveningen legde in de hoofdschotel van de finaledag – bij haar eerste optreden in dit toernooi – beslag op de “Sir Winston Cup”. Op een sfeervol Sportpark van Quick werd zondag Topklasser HBS in de finale, na een 1–0 ruststand met 4–0 verslagen.

Tekst: Marlon Kampie
Foto’s: Aad van der Knaap & Sander de Hollander

Op een met zo’n 3000 (en over de gehele dag zo’n 4000) voetballiefhebbers gevuld Nieuw Hanenburg was het voor Scheveningen de vijfde keer in de 37-jarige geschiedenis van voorlopers – de Haagsche Courant Cup en AD/Haagsche Courant Cup – dat finalewinst van dit meest aansprekende en prestigieuze voetbaltoernooi in de regio gepakt werd.

Volgens door Technisch Commissielid Ron Cramer aan Haaglanden Voetbal verstrekte gegevens won Scheveningen eerder de Cup in 1996, 1997, 2000 en 2003, door respectievelijk RVC (2–0), Quick (4–1), Wilhelmus (6–1) en VELO (7–2) in de finale te verslaan. Veertien jaar na de laatste verovering van de Cup moest nu ook HBS eraan geloven. Voor HBS was het de derde keer in clubhistorie dat de finale bereikt werd. Op 26 mei 2002 verloren der Kraaien met 4–1 (na verlenging) van het destijds machtige Kranenburg, waarna drie jaar later in 2005 de Cup wel werd gewonnen door het reeds ter ziele zijnde TONEGIDO – ook een gerespecteerd voetbalbolwerk in het verleden – met 3–2 te verslaan.

Glans

Voor de beide topklassers, die een minder florissant afgelopen competitieseizoen kenden, was de Sir Winston Cup finale een optimale gelegenheid het voetbaljaargang nog enige glans te geven. Ron Cramer, als speler van Scheveningen zelf bij alle vier voorgaande gewonnen edities aanwezig, schatte de kansen 50/50 % in. ,,Beide zijn de hoogst spelende ploegen in de regio en willen na toch wel een teleurstellend seizoen goed eindigen en dus de beker winnen”, liet Cramer voorafgaand aan het toernooi aan Haaglanden Voetbal weten.

HBS-trainer André Wetzel kon zijn afscheid als technisch verantwoordelijke bij HBS opluisteren door voor de vierde keer toernooiwinst te bezegelen. Wetzel won als trainer in de voorloper van dit toernooi, de Haagsche Courant Cup, reeds drie keer de beker. Als trainer van VCS gebeurde dat in 1985 na winst op het nu ter ziele gegane VVM. In 1987 en 1988 herhaalde hij wederom dit kunststukje door respectievelijk RKAVV en LENS in de finale te verslaan. Nog nooit eerder in de historie van deze Cup was het een trainer gelukt drie keer de prijs op te eisen. Een vierde keer behoorde in deze editie nu zeker tot de mogelijkheden. Helaas was bij zijn spelers de wil de Cup te winnen wel aanwezig, maar de kracht en macht na een heel zwaar competitieseizoen ontbrak gewoonweg.

Aan de andere kant is het Scheveningen-oefenmeester John Blok wel gelukt een tweede Cup aan zijn trainers cv toe te voegen. ,,Als trainer heb ik de finale op het oude DSO sportcomplex tegen VELO meegemaakt. Deze finale speelden we na een moeizaam verlopen seizoen waarin we ons slechts middels een promotie/degradatiewedstrijd wisten te handhaven. Mentaal gaf dit ons wel een boost, want slechts twee dagen na deze p/d-wedstrijd (tegen SDV Barneveld) moesten we alweer aantreden tegen VELO. De 7-2 overwinning geeft wel aan dat we deze wedstrijd uiteindelijk redelijk eenvoudig wonnen”, aldus Blok.

Succesvol

Ook als speler veroverde John Blok de Cup. ,,Als mijn geheugen me niet in de steek laat wonnen we de eerste HC-cup in het seizoen waarin Martin Jol trainer was. Het successeizoen 1995/1996 dus. Het grappige is dat deze finale ook op het complex van Quick werd gespeeld. De wedstrijd tegen RVC wonnen we met 3-0. Een erg succesvol jaar omdat we naast het winnen van de beker ook algeheel zaterdagkampioen werden en ook de algehele landstitel bij de amateurs wisten te bemachtigen.”

Spektakel

,,Het seizoen daarop (1969/1979) heeft Cock Jol het overgenomen van Martin en haalden we weer de finale. Het gevoel waarmee we naar de finale gingen was echter totaal anders. Na een spannende race om de titel met FC Lisse hadden we net een beslissingswedstrijd verloren. Een happening met 7000 toeschouwers en een hoop spektakel. Het met 4-3 verliezen van deze wedstrijd, na verlenging en drie strafschoppen tegen, zorgde ervoor dat we met een enorme kater naar Westlandia afreisden. Toch wisten we ons te herpakken en versloegen we Quick met 4-1. De finale bij VELO tegen Wilhelmus heb ik zelf bij VELO door een kruisbandblessure helaas van de kant moeten volgen. Een eenvoudige 6-1 zege zorgde voor een mooi afscheid van Cock Jol als trainer”, aldus John Blok.

Voorafgaand aan het eerste fluitsignaal van de samen met zijn assistenten Michael Osseweijer en David Post uitstekend leidende scheidsrechter Remco Schul, was er geen torenhoge favoriet – zoals in de laatste edities van het Haaglanden Voetbal Toernooi – aan te wijzen. De twee laatste finales gingen steeds tussen een Top- en Hoofdklasser tegen een derdeklasser. (Haaglandia Sir Winston – HMSH in 2014 en Quick – Te Werve in 2015). HBS nam het initiatief. Scheveningen nam aanvankelijk een te afwachtende houding aan. De Kraaien mochten het spel de eerste twintig minuten maken. Duidelijk was evenwel dat Scheveningen loerde op fouten van de zondag Topklasser om dan toe te slaan. In aanvallend opzicht was het slaapverwekkend Scheveningen liet zien. Op het middenveld had HBS dan ook iets meer balbezit.

De ploeg van scheidend trainer André Wetzel kreeg dan ook de eerste mogelijkheden om tot scoren te komen. Tjeerd Westdijk knalde vanuit een moeilijke hoek voorlangs en over het Scheveningse doel, waarna Dominique Broekhuizen de HBS-voorsprong op zijn schoen had. Op drie meter afstand in goede scoringspositie redde Scheveningen doelman Sven Wolfsheimer knap op een inzet van Broekhuizen. Na de periode van ingraven achterin bij Scheveningen begon de ploeg als een ‘Sleeping Giant’ te ontwaken. Een eerste schot, laag en hard, op het HBS-doel na pakweg twintig minuten spelen van Santy Hulst – volgend seizoen te bewonderen bij HBS – werd door HBS-doelman Gianni Kamperveen gepakt.

Ook even later was de HBS-goalie na een goed opgezette aanval vanaf de rechterkant van de Schollekoppen na een klutssituatie in een druk bevolkt doelgebied de situatie meester en kon opspringend de bal oppakken. De wedstrijd belandde in deze fase in een periode waar op het scherpst van de snede werd gespeeld. Niet alleen veel overtredingen, hier en daar handtastelijke duwtjes en opstootjes, maar ook echt en aantrekkelijk Cupvoetbal. Scheveningen doelman Sven Wolfsheimer kon ternauwernood een vanaf de rechterkant indraaiende vrije trap van Ricardo Samoender bij de eerste paal tot corner ranselen.

Op slag van het eerste half kreeg Scheveningen waar het vanaf het begin al op hoopte. Fouten afstraffen. Aan de linkerkant bij de HBS-verdediging werd Kevin Gomes Nieto veel ruimte gegund. De rechterflank aanvaller kapte naar binnen en haalde met linkerbeen meedogenloos en verwoestend uit. Zijn pegel was HBS-sluitpost Gianni Kamperveen te machtig en verdween in de rechterbovenhoek: 1–0. HBS ging nu op zoek naar de gelijkmaker. Wederom werd een vrije trap van Ricardo Samoender, volgend seizoen spelend bij SVV Scheveningen, net onder de lat vandaan weggetikt door Sven Wolfsheimer.

Wolfsheimer, in de competitie altijd in de schaduw van eerste doelman Erwin Friebel, groeide later in deze finalewedstrijd met enkele uitstekende reddingen, samen met de vertrekkende Santy Hulst, uit tot ‘Man Of The Match’. Marvin Nieuwlaat, weggestuurd door Peter Jungschläger alleen tegenover Gianni Kamperveen, knalde na het goed zijn doel verkleinen door de HBS-goalie, in het zijnet.

Aan het begin van het tweede bedrijf liet de zaterdag Topklasser meteen merken de finaleklus te willen klaren. Een vrije trap van Levi Schwiebbe van ongeveer twintig meter werd stijlvol uit zijn doel gehouden door Gianni Kamperveen. Aan de overkant schoot Dominique Broekhuizen in combinatie met Niels van Pelt naast na een afgeslagen corner. HBS bleek hierna niet meer in staat de goede fases uit de eerst speelperiode te koppelen aan haar spel in de tweede helft. Het Schevenings overwicht werd naarmate de tweede helft vorderde alsmaar groter.

Nadat de lange wijzer van de klok een hele omwenteling had gemaakt verdubbelde Santy Hulst, al dan niet in buitenspelpositie verkerend, de marge. Alleen tegenover Kamperveen verzilverde de ‘coming man’ komend seizoen in de HBS-gelederen een goed opgezette aanval via de rechterflank na terugleggen Marvin Nieuwlaat: 2–0. Een dubbele wissel hierna; Serano van der Hurk en Mahjoub Mathlouti voor Bart Koffeman en Ricardo Samoender bracht niet het gewenste effect teweeg bij HBS. Bijna was Mathlouti wel dichtbij een treffer bij zijn eerste balcontact. Met een schot met zijn ‘houten’ rechterbeen dwong de linksbenige Scheveningen-doelman Sven Wolfsheimer tot een redding net onder de lat.

Santy Hulst bezegelde het lot van zijn nieuwe werkgever volgend seizoen en liet de Kraaien voor de derde keer in de wedstrijd uit hun nest vallen. Wederom vormde de inleiding tot zijn tweede doelpunt van de middag een diepe bal van achteren waarbij hij alleen voor HBS-doelman Gianni Kamperveen werd gelanceerd: 3–0. HBS probeerde het nog wel. Doelman Wolfsheijmer stond weer goed opgesteld bij een poging van Tjeerd Westdijk. Samir El Moussaoui deed nog wat meer slagroom en kersen op de al rijkelijk gevulde Scheveningen-taart. Een aanval die door Moussaoui van achteren zelf werd opgezet na een heel snel uitgevoerd omschakelmoment. Via Levi Schwiebbe ontstond met de ingevallen aanvallers Ingmar Maaijen en Ruben Roos en Santi Hulst een situatie met drie aanvallers tegenover twee verdedigers. De verder doorgelopen Moussaoui reageerde attent op een overstapje Santy Hulst en maakte de deceptie voor HBS groter: 4–0

© Haaglanden Voetbal

The post HV-Toernooi finale: Scheveningen neemt na rust afstand van HBS en pakt Sir Winston Cup appeared first on Haaglanden Voetbal.