Regels handhaven
Het invoeren van spelregels heeft altijd tot gevolg dat er fouten, c.q. vergissingen worden gemaakt; zo is de regel met betrekking tot het geven van een rode kaart als gevolg van het voorkomen van een scoringskans (variërend van het op grove wijze ten val brengen van een doorgebroken speler tot het licht uit balans brengen, waardoor de tegenstander niet toekomt aan het scoren van een doelpunt) er wederom niet echt duidelijker op geworden. Spelers, trainers en scheidsrechters interpreteren ieder deze regel weer op een andere manier en per keer dat de regel al dan niet wordt toegepast, barst er weer een discussie los. Was iemand nu wel, of niet in directe scoringspositie? En was de daarbij horende straf nu wel, of niet terecht een rode kaart? Het vervelende is dat er geen algemene richtlijn is die onomstotelijk uitsluitsel geeft!
De interpretatie van de scheidsrechter blijft bepalend en daarbij ben je als speler ook nog eens afhankelijk van de positie die de scheidsrechter op dat moment zelf had! Was er wel een reële scoringskans?
Verder worden er door betrokkenen steeds argumenten bijgehaald die absoluut niet terzake doende zijn! Zoals de zwaarte van de overtreding die leidde tot het geven van de rode kaart in verband met het verhinderen van een een reële scoringskans. Een simpel shirtje vasthouden, blokkeren of haakmomentje, kan al voldoende zijn. De verwijten richting scheidsrechter zijn dan weer niet van de lucht. Het gaat bij een dergelijke overtreding namelijk niet om de overtreding zelf, maar om de de intentie waarmee deze gemaakt wordt, namelijk het voorkomen van een scoringskans! Overigens is het maken van een grove overtreding altijd reden voor de scheidsrechter voor het geven van een rode kaart, doelkans of niet!
Eenvoudig zal het nooit worden vrees ik omdat ieder er weer door zijn eigen (gekleurde) clubbril naar kijkt. En wie heeft de wijsheid in pacht? Laat honderd mensen een situatie beoordelen en je krijgt evenzoveel verschillende visies op de situatie. Ik blijf erbij dat videoanalyses een hoop kunnen verklaren aan de onwetenden en vooral om uniformiteit te verkrijgen waarbij iedereen de zelfde regels gaat hanteren !
Leiderschap
Als iets moeilijk te vangen valt, is het wel het begrip leiderschap…, want wat is nou een goede leider? Is dat iemand die alle regeltjes uit zijn hoofd kent? Of is dat iemand die door houding en gedrag iets uitstraalt waardoor mensen zich houden aan de gestelde regels? Het aantrekken van een pakkie en of dat nou een maatpak, een politie-uniform of een scheidsrechterspak is, autoriteit krijg je niet alleen door het dragen van een pak!
Zo is leider ‘spelen’ , iets anders dan de leider zijn! Bij verenigingen zijn de informele leiders binnen een team vaak meer bepalend dan de officieel daartoe benoemde formele leiders. Een trainer kan nog zoveel opdrachten in een team pompen, de feitelijke uitvoering is in nog grotere mate afhankelijk van degenen die het in het veld doen. Het is onbegonnen werk voor een trainer om te trachten spelpatronen in te slijpen als de informele leiders hieraan niet meewerken. Daarom is het zaak om de informele leiders voor je te winnen. Misschien kan Peter Bosz zijn tactiek beter goed afstemmen met zijn key-players al zijn die binnen Ajax op dit moment nog niet echt aanwezig gezien het hoge ‘luiergehalte’ binnen de ploeg. Jongens die allemaal nog vrij gemakkelijk te kneden zijn binnen het team. Dat lijkt een luxe, maar in de praktijk leidt het tot een situatie waarin de hiërarchie binnen het elftal nog steeds niet hersteld is. PSV doet het wat dat betreft heel wat beter met Andres Guardado en Luuk de Jong, waar de hele ploeg aan opgehangen is!
Paralympics
Wat een sporters, die paralympiërs! Met grote bewondering heb ik zitten kijken naar mensen zonder benen die uit een rolstoel vallen tijdens het rolstoelbasketbal zonder een kik te geven! Moet je in de eredivisie eens om komen! Daar rollen ze liefst je huiskamer nog in, onder het slaken van doodskreten ten teken dat er zojuist een ware aanslag is gepleegd door de tegenstander! Om vlak daarna weer vrolijk op te staan om een sprint van honderd meter in elf seconden af te leggen! Ik zag een zwemmer die eerste werd zonder zijn armen te kunnen gebruiken omdat hij die simpelweg niet had. De medaille die hij omgehangen kreeg, zakte direct tot op zijn enkels. Dit alles onder het toeziend oog van benen- en armenloze mede-sporters. Een heel verschil met de voetballerij, waar vrijwel alleen hersenloze sporters rond lijken te lopen…
Hersenloze sporters zijn kennelijk niet paralympisch genoeg!
Simon Taal
© Haaglanden Voetbal
The post De column van Simon Taal appeared first on Haaglanden Voetbal.