Kunstgras
Het is waarschijnlijk niemand ontgaan dat er een landelijke discussie is losgebroken oven het gebruik van kunstgras in het amateurvoetbal en het betaald voetbal. Dit naar aanleiding van een reportage van Zembla; het handelde hier om de rubberkorrels die, zoals het programma meldde, giftige en kankerverwekkende stoffen zouden bevatten. Het doet me weer terugdenken aan de opening van het kunstgrasveld van een toonaangevende amateurvereniging uit deze regio, door welke club ik was uitgenodigd om de openingswedstrijd te leiden. Op de bewuste dag was het ongelofelijk heet en de hitte maakte dat de warmte weer uit de grasmat opsteeg: de hitte werd vergezeld van een penetrante rubberlucht die me deed denken aan de Vredesteinfabriek in Loosduinen. Reeds toen had ik mijn bedenkingen tegen deze vorm van imitatie-grasmatten. Naast dat feit, had ik ook mijn positieve bedenkingen omdat dit DE oplossing voor mijn allergieklachten zou kunnen betekenen! Daarnaast zou er volgens de positivo’s altijd gevoetbald kunnen worden, ideaal dus!
De werkelijkheid bleek iets weerbarstiger, bij vriesweer mocht de mat niet betreden worden, in verband met het afbreken van de kunstsprieten denk ik.
Ook waren deze matten extra glad waardoor ze een gevaar zouden opleveren voor de spelers. Dit laatste werd een jaar later duidelijk toen een speler een ongelukkige val maakte tijdens het spelen op de kunstsprieten tijdens een vorstperiode. Resultaat: een gebroken bovenarm vanwege het feit dat hij zijn val probeerde te breken door met zijn hand de grond te toucheren na een sliding van een tegenstander op het keiharde veld.
Mijn positieve gedachten over kunstgras waren direct als sneeuw voor de zon verdwenen!
Verwijderen dus maar dat kunstgras?
Als ik de deskundigen mag geloven kan er niks gebeuren zolang je de korrels maar niet in je mond krijgt, of bij een verwonding, in de opgelopen verwonding. Maar ja wat zijn deskundigen nog in deze tijd waarin zelfs Joris Driepinter niet meer geloofd kan worden met zijn leus ‘melk is goed voor elk’ en de verheerlijking van de schijf van vijf die ook ter discussie stond? Liters melk dronken wij bij Quick Steps na de training als gevolg van een gulle sponsoractie van een royale middenstander. Deze actie zou nu als verkapte moordaanslag betiteld kunnen worden als de berichten over ‘de witte motor’ juist zijn! Staatsterrorisme van de zuiverste soort, want die bevolen ons vrolijk aan drie glazen melk per dag te drinken! Het wachten is op het moment dat de koeien kunstgras gaan eten en daarna geslacht worden. Twee vliegen in één klap, koeien weg want die veroorzaken broeikasgassen met hun winderigheid en het kunstgras milieuvriendelijk opgeruimd! Over eieren zullen we het ook maar niet hebben, want door de alarmerende berichten over het cholesterolgehalte ‘loopt’ ook die bedrijfstak op eieren! Geen melk meer, geen vlees (in verband met de toegevoegde groeihormonen), geen eieren of brood! Aardappels die door de koolhydraten dikmakers zouden zijn, maar ook allerlei groentes die in verband met besproeiingen tegen ongedierte de ‘door onszelf tot slimste omnivoor op aarde’ benoemde ‘diersoort’, dreigt uit te roeien! Wat kunnen we nog wel eten? Ik weet het ook niet meer! Mijn broodje bal met mayo schijnt ook niet echt gezond te zijn, maar is zo lekker dat ik hem voorlopig toch maar in mijn persoonlijke schijf van vijf houd en gewoon blijf bestellen! Wat is nog gezond? De illusie van de bloemetjes en de bijtjes zal ook wel getackeld gaan worden vrees ik! Kinderen worden toch door de ooievaar gebracht? Gelukkig zie ik er daarvan steeds meer in Nederland (Ooievaars dan hè), met de bevolkingsgroei zit het wel goed dus! Een pak van mijn hart, wie moet anders mijn AOW en pensioen straks betalen? De tweede vraag wordt vervolgens…, wil ik echt wel langer leven in een dergelijke wereld?
Je zou er een ‘kunstkop’ van krijgen!
Simon Taal
© Haaglanden Voetbal
The post De column van Simon Taal appeared first on Haaglanden Voetbal.